Συνέντευξη:
Camilla Anna Sofia Adamo
Caterina Carlini
Μετάφραση/Επιμέλεια:
Αντωνία Πτερνέα

Γιατί δημιουργήσατε αυτή την ταινία;
Ένα κομμάτι μου θέλει πραγματικά να δείξει στον κόσμο τι αξίζει. O Baudrillard είπε ότι: «Η φωτογράφος αφήνει να πεθάνει ό,τι έχει εκτός κάδρου».
Με αυτή τη λογική, μαγνητοσκοπώντας αυτό που θεωρώ σημαντικό, τα αφήνω παρακαταθήκη για το μέλλον, καθώς το βλέπει το κοινό. Πιστεύω ότι η μουσική του Maffy είναι πιο σημαντική από την ταινία αλλά στην «mainstream» εποχή που ζούμε, οι αξίες δεν έχουν τον πρώτο ρόλο. Έτσι και ο Maffy ξεχάστηκε.

Πόσο προσωπικό είναι το θέμα για σένα;
Παρατήρησα ότι ο Maffy άρχισε να νιώθει ξένος στη Σουηδία, όπου ζούσε για 65 χρόνια, όταν δεν μπορούσε πια να παίξει τρομπέτα. Κι εγώ ξένη νιώθω τις περισσότερες φορές. Κάπως έτσι συνδέθηκα μαζί του. Η προσωπική μου πάλη με την ταυτότητά μου και το μέρος που ζω, με ώθησαν στο να καταλάβω καλύτερα την εμπειρία του Maffy. Και έτσι βρήκαμε ένα πιο βαθύ νόημα στην ταινία.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια δημιουργίας της ταινίας;
Γυρίζοντας την ταινία ήθελα να δω την προσωπικότητά του, την οικογένειά του και τη ζωή του στην Σουηδία, παρά την μουσική του καριέρα. Αλλά όλη η ζωή του Maffy ήταν η μουσική. Σπάνια μιλούσε για οτιδήποτε άλλο. Ζούσε μια πραγματικότητα που δεν μπορούσε να αφηγηθεί ο ίδιος. Γι αυτό το λόγο ήταν δύσκολο να τα δείξω όλα αυτά μέσω των γυρισμάτων.

Πως γνωριστήκατε με το Maffy?
Εγώ και ο Maffy έχουμε γεννηθεί στο Izmir, την παλιά Ελληνική πόλη της Σμύρνης. Μου τον γνώρισε ένας κοινός φίλος, 10 χρόνια πριν γυρίσουμε την ταινία, το 2006 που είχε επισκεφθεί τη Σμύρνη.
Κατά τη γνώμη σας, τι εννοούσε ο Maffy όταν είπε ότι δεν έχει βρει το πραγματικό του σπίτι;
Ο Maffy έζησε στον κόσμο ως «haymatlos», «άστεγος και άπατρις», σαν «νομάς» που ζούσε μόνο για τη μουσική, δεν ήταν ποτέ Σουηδός και είχε μαζί του ακόμη την Τουρκία. Αλλά ούτε στην Τουρκία ένιωθε ότι ανήκει. Ο Maffy άνηκε μόνο στη μουσική του. Και όταν δεν μπορούσε πια να παίξει μουσική έπρεπε να καταλάβει που βρισκόταν.

Γιατί διάλεξες το Maffy; Τι σας έκανε εντύπωση από την ιστορία του;
Όταν γνώρισα το Maffy μου έκανε εντύπωση πως η μουσική του τον ταξίδεψε στη Σουηδία αλλά και σε άλλες όμορφες περιπέτειες. Φυσικά πέρα από το ταλέντο του και την αγάπη του για τη μουσική. Αργότερα, όταν αποφάσισα να κάνω αυτό το ντοκιμαντέρ το 2016, ήθελα να δείξω τον «πολύχρωμο» χαρακτήρα του αλλά και την αξία του. Αλλά όσο μεγάλωνε ο Maffy, άλλαζε και η ουσία της ταινίας. Χάνοντας τη δυνατότητά του να παίζει μουσική ένιωθε ξένος στη Σουηδία. Βλέποντας αυτή τη δραματική αλλαγή αποφάσισα να βάλω μπροστά το θέμα της «πατρίδας» και το που ανήκει, που ήταν για μένα ήδη ένα ιδιαίτερο θέμα.


English:
Deniz Yüksel Abalioglu is a Turkish director, born in Ismyr and represents a new generation of young, promising filmmakers. She’s about to present her first feature documentary “Maffy’s Jazz” to the 9th Peloponnisos International Doc Film Festival in October. The film revolves around Maffy, born in Ismyr that lived most of his life is Sweden.
Maffy has a very interesting personality as the filmmaker tried to see him through the eyes of his family and the people around him to understand more of his complex character. One of the biggest themes of the film is “belonging” and how Maffy after losing his ability to play music felt more like a foreigner in Sweden. His only home was always his music, he was now “haymatlos”, someone without a home.

Διαβάστε περισσότερα ενδιαφέροντα θέματα στο Go On #27

Προσοχή!!! Η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο εφόσον αναφέρεται στην καταχώρηση ως πηγή η eforigi.gr με ενεργό σύνδεσμο.