Το ιδιαίτερο αυτό είδος τέχνης αποτελεί για αυτήν, από μικρή ηλικία αναπόσπαστο κομμάτι της. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Go On, η Σταυρίνα μοιράζεται σκέψεις και ιδέες για το πάθος της με τον χορό, τις εμπειρίες της και τον ιδιαίτερο ρόλο που αυτός κατέχει στη ζωή της.

Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το χορό;

«Η πρώτη μου επαφή με τον χορό ήταν όταν ήμουν 5 ετών. Η μαμά μου, είχε αποφασίσει να με γράψει σε μια σχολή χορού, όπου θα έκανα μπαλέτο. Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου και τα πρώτα χρόνια πήγαινα με το ζόρι. Ωστόσο η μετέπειτα εξέλιξη έδειξε ότι ο χορός έγινε ένα από τα πιο σημαντικά και από τα πιο μεγάλα κομμάτια της ζωής μου. Στα εpτά μου, ξεκίνησα σιγά - σιγά να χορεύω κάθε μέρα και παντού».

Ποιο είδος χορού σε αγγίζει περισσότερο και γιατί;

«Ο κλασσικός χορός, το μπαλέτο, είναι το είδος του χορού που με αγγίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Είναι θα έλεγα μια υπερβατική τέχνη και το σημείο που το σώμα και οι ικανότητες του φτάνουν στην τελειότητα τους. Ακόμη κι αν όλα είναι πολύ συγκεκριμένα στο μπαλέτο - από τις κινήσεις, τις παραστάσεις μέχρι και την εμφάνιση - έχω βρει την ελευθερία μέσα από αυτό και ακόμη, τον εαυτό μου».

Τι είναι το πιο σημαντικό για σένα όταν χορεύεις;

«Όταν χορεύω νιώθω ότι βρίσκομαι σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό. Αισθάνομαι ότι αυτό που κάνω, είναι κάτι πολύ κοντά στην φύση μου και πηγάζει από μέσα μου. Το πιο σημαντικό για εμένα λοιπόν, είναι ότι βρίσκω τον εαυτό μου και μάλιστα, την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Νιώθω τυχερή που από μικρή ηλικία κατάλαβα τι είναι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου και για τι είμαι πλασμένη. Εγώ και ο χορός μεγαλώσαμε μαζί, με μια σχέση δυσκολίων και επιτυχιών, οπότε και μόνο από αυτό, έχει μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου».

Ποια είναι τα σχέδια σου για τον χορό;

«Χαίρομαι αρχικά που μόλις τελείωσα το σχολείο και όλες τις 'υποχρεώσεις' μου ως παιδί. Τώρα είμαι έτοιμη να κυνηγήσω επαγγελματικά αυτό που αγαπώ και να διαμορφώσω σιγά - σιγά τη ζωή μου όπως τη θέλω. Θα προσπαθήσω για το καλύτερο και θα δοκιμάσω πράγματα, ωστόσο το αποτέλεσμα δε ξέρω ποιο μπορεί να είναι, καθώς υπάρχουν πολλές δυσκολίες και εμπόδια που άμα δε τα ζήσεις, δε ξέρεις πως θα τα αντιμετωπίσεις. Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν πετύχει επαγγελματικά, το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα σταματήσω ποτέ να χορεύω και να δημιουργώ έστω και ερασιτεχνικά, έστω και στο δωμάτιο μου».

Πιστεύεις ότι η χώρα μας προσφέρεται για νέους επερχόμενους χορευτές;

«Η αλήθεια είναι πως η χώρα μας έχει υποβαθμισμένη οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Προσωπικά, δε μπορώ να φανταστώ ένα μέλλον οπού θα μπορεί να εξελιχθεί κάποιος αποκλειστικά εδώ, στον καλλιτεχνικό τομέα. Από κάθε άποψη. Επίσης είναι δύσκολο να βιοποριστείς μόνο από τον χορό στην Ελλάδα. Σίγουρα η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει μια αρχή για πολλά νέα παιδιά, αλλά αν θέλεις να κάνεις κάτι παραπάνω, να προσφέρεις και να λάβεις περισσότερα, δε γίνεται να περιοριστείς εδώ».

Τι ή ποιος έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για σένα;

«Πολλές φορές ο μικρότερος εαυτός μου αποτελεί πηγή έμπνευσης για μένα. Με θυμάμαι να κάνω όνειρα και σχέδια για το μέλλον σχετικά με το χορό, νιώθοντας το πάθος και την αγάπη για το αντικείμενο μου να υπερισχύουν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα. Αυτό, μέχρι και τώρα με ωθεί να συνεχίσω. Επιπλέον, άνθρωποι του χώρου και μη, με εμπνέουν και μου δίνουν ένα πολύτιμο κίνητρο για δημιουργία, συνέχεια και εξέλιξη. Η αλήθεια είναι ότι πέρασα μια αρκετά δύσκολη περίοδο σχετικά με το χορό, ωστόσο δικά μου άτομα με βοήθησαν να βρω τον δρόμο μου, να καταλάβω μόνη μου τι θέλω και να αντλήσω δύναμη να το πραγματοποιήσω».

ENG
Stavrina Xypolitou is a 17 year old dancer from Kalamata. Now preparing for her life after highschool she talks about her passion for dance, her first experiences with it and the big role that it play and it will always play in her life.

Διαβάστε περισσότερα ενδιαφέροντα θέματα στο Go On #22 που κυκλοφορεί