Στη Χαέν ελαιοπερίβολα, ελαιοτριβεία, μουσεία, μνημεία της φύσης όπως υπεραιωνόβια ελαιόδεντρα έχουν γίνει μέρος μιας διαδρομής. Μιας τουριστικής διαδρομής που κερδίζει ολοένα και περισσότερους επισκέπτες από τη χώρα και το εξωτερικό.

 Δείτε το βίντεο:

 {yendifplayer type=video youtube=https://youtu.be/MHUGHItrfQc}

Ο José Maria Penco Venezuela είναι τεχνικός διευθυντής της Ισπανικής Ένωσης Δήμων Ελαιολάδου και μίλησε στην πρόσφατη διημερίδα του Ιδρύματος Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελιάς και Ελαιολάδου, στην Costa Navarino. Μεταξύ άλλων τόνισε πως: «Η καλλιέργεια της ελιάς και η παραγωγή ελαιολάδου είναι κάτι το οποίο οι τουρίστες θέλουν να μάθουν πώς γίνονται. Επιθυμούν να επισκεφθούν μία περιοχή για να γνωρίσουν το ελαιόλαδο και τις ελιές και να απολαύσουν τη γαστρονομία του τόπου. Ενισχύουμε τους τουριστικούς πόρους που σχετίζονται με τον ελαιώνα, οργανώνουμε διαδρομές, τις μεταδίδουμε στους καλλιεργητές και με αυτόν τον τρόπο θα πουλάμε και το ελαιόλαδό μας καλύτερα».

Ειδκότερα εξήγησε πως το ευρωπαϊκό πρόγραμμα που ονομάζεται Oleotourism, αναπτύχθηκε το 2003 μαζί με το Diputación de Jaén και άλλους επτά εταίρους από τη Γαλλία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα, το Μαρόκο, την Τυνησία, τη Σερβία και την Κροατία. Ήταν η πρωτοβουλία INTERREG III-SUDOE για τη συνεργασία μεταξύ των χωρών της ΕΕ και των γειτόνων τους: « Ήταν τρία χρόνια εργασίας, όπου μοιραστήκαμε τις απόψεις μας, εντοπίσαμε τις ευκαιρίες του τουρισμού σε σχέση με την ελιά και το ελαιόλαδο σε άλλες χώρες και σχεδιάσαμε μία μεσογειακή διαδρομή του ελαιοτουρισμού. Μάθαμε πολλά, αλλά πάνω απ’ όλα ανακαλύψαμε το μέλλον του τουρισμού που συνδέεται με την ελιά και το ελαιόλαδο και την αξία που θα μπορούσε να φέρει αυτή η έννοια στο συγκεκριμένο τομέα». Αλλωστε, όπως παρατήρησε, ο αμπελοοινικός τομέας είναι ο πρωτοπόρος στην παροχή πόρων και τουριστικών προσφορών που δικαιολογούν από μόνα τους ένα ταξίδι, και ανέλυσε σχετικά με τη δυναμική του ελαιοκομικού τομέα:

«Πιστεύουμε πως το μέλλον της ελιάς είναι η καλλιέργεια ποιοτικού προϊόντος. Πολύ σημαντική είναι και η περίπτωση του ελαιοτουρισμού.

Μέσα τις εργασίες μας είναι να αναζητήσουμε τρόπους για να είναι αποδοτική η καλλιέργεια της ελιάς και αυτό το κάνουμε μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων και σε συνεργασία με άλλους θεσμούς της Μεσογείου σχετικά με την καλλιέργεια της ελιάς, πράγμα που αποτελεί τη σημαία».

Αναλύοντας την υφιστάμενη ελαιοκαλλιέργεια, κατέληξε στο ότι  το κόστος παραγωγής του ελαιολάδου ανά κιλό σε κάθε χώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου, είναι: Στην Ισπανία ο μέσος όρος –μεταξύ όλων των συστημάτων καλλιέργειας- 2,75 ευρώ ανά κιλό. Στην Ελλάδα 2,45 ευρώ ανά κιλό. Το κόστος ανεβαίνει σημαντικά στην Ιταλία, την Τυνησία, το Μαρόκο.

Λαμβάνοντας υπόψη τα 2,20 ευρώ ως μέση τιμή πώλησης χύμα ελαιολάδου ήταν ανά κιλό (δεδομένα προηγούμενης χρονιάς), συγκρίνοντας έσοδα και κόστος, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα τελευταία χρόνια, αν πουλάμε το ελαιόλαδο χύμα δεν έχουμε κέρδη. «Στην ουσία χάνουμε και δεν είναι αποδοτική η καλλιέργεια».

Στο ερώτημα «πώς μπορούμε να αντιστρέψουμε αυτή την κατάσταση;» τα 4 βασικά επιχειρήματα  λέει πως είναι τα εξής:

1. Οι θεραπευτικές ιδιότητες του ελαιολάδου. Η αύξηση στην κατανάλωση στην Κίνα, την Ινδία, στις ΗΠΑ, στη Νότια Αμερική, οφείλεται μόνο στις θεραπευτικές ιδιότητες του προϊόντος. Αν ρωτήσεις κάποιον καταναλωτή στη διεθνή αγορά, θα σου απαντήσει πως καταναλώνει ελαιόλαδο γιατί είναι πιο υγιεινό.
2. Η γαστρονομία.
3. Ο πολιτισμός.
4. Και η σχέση της καλλιέργειας της ελιάς με το περιβάλλον.

Άρα, εξηγεί «οι αξίες σχετικά με το ελαιόλαδο που πρέπει να ενδυναμώσουμε είναι ο πολιτισμός, η γαστρονομία, το περιβάλλον και η υγεία».

Αναφερόμενος στο πρόγραμμα ελαιοτουρισμού που αναπτύσσεται στην Ισπανία, κι έχει δύο χρόνια ζωής, τον «Ελαιοτουρισμό της Χαέν» εξηγεί πως η επαρχία  Χαέν παράγει 500.000 τόνους, το 25% της παγκόσμιας παραγωγής ελαιολάδου.

Για τον ελαιοτουρισμό, στις αξίες που προαναφέρθηκαν (υγεία, γαστρονομία, πολιτισμός, περιβάλλον) προσθέτει και το ελαιοτριβείο. Όλα αυτά σε μια διαδρομή που καταγράφεται σε ηλεκτρονική πλατφόρμα στο Διαδίκτυο, όπου παρουσιάζονται όλα τα σημεία «σταθμοί» και ο επισκέπτης κάνοντας «κλικ» μπορεί να επιλέξει τη διαδρομή που τον ενδιαφέρει.

Μέσα στην πρώτη χρονιά ενσωματώθηκαν σε αυτή τη διαδρομή 20 ελαιοτριβεία, επισκέψιμα και τα τουριστικά. Στην πρώτη περίπτωση ο κόσμος τα επισκέπτεται, παρακολουθεί τη διαδικασία παραγωγής και γίνεται γευσιγνωσία. Στη δεύτερη περίπτωση ένα μέρος των εσόδων του ελαιοτριβείου προέρχεται από τον τουρισμό είτε με την πώληση προϊόντος σε μια μπουτίκ ελαιολάδου που υπάρχει στη μονάδα, είτε με διαμονή των επισκεπτών σε καταλύματα που βρίσκονται στον χώρο.

Ακόμα, συμμετέχουν 23 εστιατόρια αναφορικά με τη γαστρονομία καθώς επίσης σχετικά με τον πολιτισμό μουσεία ελαιολάδου , που έχουν να κάνουν με τα παλιά μηχανήματα, με τον τρόπο συλλογή κ.λπ., αλλά και μοντέρνα μουσεία που χρησιμοποιώντας την τεχνολογία δείχνουν όλη τη διαδικασία συγκομιδής και παραγωγής ελαιολάδου.

Σχετικά με την υγεία, υπάρχουν spa σε ξενοδοχεία, όπου γίνονται θεραπείες μασάζ και ελαιοθεραπείες χρησιμοποιώντας το ελαιόλαδο, καθώς και καταστήματα όπου πωλούνται καλλυντικά με βάση το ελαιόλαδο.

Ακόμα, αναφορικά με το περιβάλλον έχουν καταγραφεί  12 συμμετοχές με μνημειώδη ελαιόδεντρα, που εντάσσονται στη διαδρομή, στην οποία φυσικά ο ελαιώνας αποτελεί ένα σημαντικό μέρος, δημιουργωντας ένα μοναδικό τοπίο.

Αυτό το πρόγραμμα από τον πρώτο κιόλας χρόνο υλοποίησής του κατέγραψε 200.000 επισκέψεις και φυσικά προωθείται σε εκθέσεις τουρισμού ανά τον κόσμο.

Διαβάστε ακόμα:

Η ανάπτυξη της οικονομία μέσα από το ελαιόλαδο - Γιορτάστηκε στην Πυλία η Παγκόσμια Ημέρα Ελιάς & Ελαιολάδου