Χρόνια τώρα μας παρουσιάζει τις χορογραφίες στα έργα της, μας ζεσταίνει με τα πλεκτά της, μπαίνει στα κρυμμένα μας όνειρα μέσα από τις κούκλες, τα παιχνίδια και τα πάντα χρωματιστά αξεσουάρ της. Τώρα, βάζει λόγια σε σκέψεις και συναισθήματα και μας τα παρουσιάζει ως “Μαμέλχθη”. Ποια είναι στ΄αλήθεια; Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις “Κουκουνάρι” και αναμένεται να δώσει απαντήσεις σε κάθε απορία μας!
- Μαμέλχθη - Ναυσικά - NAFAN... Τι συνδέει τα τρία “πρόσωπά” σου, τις τρεις πλευρές ενός άκρως δημιουργικού ανθρώπου και ποιά στοιχεία είναι αυτά που παρακινούν την ανάγκη για νέα δημιουργία; Όταν ξεκινά το ένα άραγε σταματά το άλλο; Υπάρχουν δύο πλευρές σου οι οποίες «δουλεύουν» ταυτόχρονα;
“Τα τρία πρόσωπά μου τα συνδέει, νομίζω, η μεγάλη μου ανάγκη να παραμείνω αταξινόμητη, η τεράστια αντίσταση που παρουσιάζω σε κάθετί που με πλησιάζει με την πρόθεση να με χωρέσει σε έναν ορισμό. Όσο για την ανάγκη για νέα δημιουργία, νομίζω παρακινείται από τον ρυθμό του «ξεφλουδίσματος» του νοητού δέρματός μου. Νομίζω πως όταν νιώσω ότι έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία αλλαγής «δέρματος» και μπορώ να βλέπω το κουκούλι του προηγούμενου δέρματος που με περιέβαλε, μου γεννιέται η αγάπη να συνθέσω το επόμενο δέρμα μου. Αν δε νιώσω αγάπη, δεν υπάρχει καμία ανάγκη για νέα δημιουργία.
Ποτέ δε σταματά κανένα από τα πρόσωπα ούτε και ξεκινά. Υπάρχουν ταυτόχρονα συνεχώς και δουλεύουν συνεχώς. Απλώς κατά περιόδους είναι πιο ορατή η δουλειά του ενός, ενώ των άλλων δύο συντελείται πιο πολύ στο παρασκήνιο ακόμα, μέχρι να γίνει ορατή η δουλειά και των άλλων τη στιγμή που το πρώτο θα έχει αποσυρθεί να συνεχίσει την εργασία του στα παρασκήνια. Τα τρία πρόσωπά μου χορεύουν συνεχώς μεταξύ τους (παρακολουθώντας ταυτόχρονα τις κινήσεις των άλλων δύο περιμένοντας τη σειρά τους ξανά να βγουν στη σκηνή) σε έναν άκρως τελετουργικό χορό και, νομίζω, πλήρως χορογραφημένο (αν και εγώ δεν την ξέρω τη χορογραφία, συντελείται μόνη της, εγώ μόνο την παρατηρώ και συλλέγω πληροφορίες και μοτίβο)”.
- Πότε ξεκίνησαν να γράφονται αυτά τα κείμενα και πώς θα τα χαρακτήριζες; Έχουν ποιητική δομή, έχουν τη μορφή γνωμικών, αλλά θα έλεγε κανείς ότι μπορούν να σταθούν και ως αυτούσια πεζά, συνοπτικά κείμενα. Σε τι κατηγορία θα έλεγες πως ανήκει το βιβλίο;
“Αυτά τα κείμενα είναι διαλεγμένα από ό,τι έγραφα τις χρονιές 2020 και 2021. Τις στιγμές που ήμουν σε έντονες συναισθηματικά καταστάσεις και ήθελα να αποτυπώσω αυτόν τον πολύ μικρό χώρο που γεννιέται στο σβήσιμο του έντονου συναισθήματος και λίγο πριν εισέλθει πάλι κανείς στον «λογικό» κόσμο, ένας χώρος στον οποίο θεωρώ ανθίζει επακριβώς ο εαυτός μας: καθαρά αρθρωμένος, ολόκληρος, με αρκετή λογική (αποστασιοποίηση) ξανά αλλά μην έχοντας ακόμα απαρνηθεί τη χρησιμότητα του συναισθήματος (περιμένοντας όμως και να ξεφουσκώσει πρώτα, να έρθει στη «σωστή» του διάσταση), κάτι που μετά κάνει πολύ γρήγορα πάλι (το απαρνείται) για να ξαναμπεί στον κόσμο της λογικής. Δυστυχώς ή ευτυχώς το βιβλίο είναι αταξινόμητο, όπως πολύ σωστά σχολίασε η εκδότρια. Αταξινόμητο, όπως κι εγώ με τα τρία πρόσωπά μου”.
- Πολλά από τα κείμενα δίνουν έμφαση στο χώρο του υποσυνείδητου και δείχνουν μεγάλη ενδοσκόπηση, ένα ανελέητο ψάξιμο πάνω στα βαθύτερα ζητήματα που απασχολούν την πλειοψηφία των ανθρώπων. Όσο περνούν τα χρόνια, ανακαλύπτεις ολοένα και περισσσότερα νέα πράγματα για τον εαυτό σου ή καταλήγεις στο ότι οι πεποιθήσεις για όσα ήδη ήξερες, γίνονται ακόμη πιο ισχυρές;
“Καταπληκτική ερώτηση. Μάλλον κλίνω στο δεύτερο. Αλλά το μαγικό είναι ότι αν, όντως, συμβαίνει αυτό, δηλαδή αν καταλήγω στο ότι οι πεποιθήσεις για όσα ήξερα γίνονται ακόμη πιο ισχυρές, αυτό μπορεί και συμβαίνει μόνο επειδή ανακαλύπτω ολοένα και περισσότερα νέα πράγματα για τον εαυτό μου. Ίσως, όμως, να μην πρόκειται τόσο για την ανακάλυψη νέων πραγμάτων για τον εαυτό μου, όσο για την ενδυνάμωση του θάρρους μου να υποστηρίζω όλα τα πράγματα που από πάντα αποτελούσαν τον εαυτό μου και τα οποία κάπου στη διαδρομή για κάποιο λόγο πείστηκα να θυσιάσω για κάποιο σκοπό. Επειδή αυτό έκαναν όλοι οι γύρω μου. Τώρα ξέρω ότι κανένας σκοπός δεν αξίζει καμία θυσία. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει σκοπός. Μόνο κίνηση”.
- Τι θεωρείς ότι πρέπει να πετύχει η καλλιτεχνική δημιουργία στη σημερινή εποχή; Να κάνει τον άνθρωπο να ξεχαστεί, να περάσει καλά, να χαλαρώσει - όπως λένε πολλοί ή να του δώσει ένα εφαλτήριο για να αλλάξει κάτι, ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό του;
“Και τα δύο είναι πολύ χρήσιμα. Ως κοινό προσωπικά θέλω άλλοτε το ένα άλλοτε το άλλο. Άλλες φορές χρειάζομαι κάτι ανάλαφρο να ανασάνει το μυαλό μου και άλλες θέλω να χωθώ στα βαθιά. Δεν είναι όλες οι στιγμές για όλα. Ούτε μόνο η καλοπέραση είναι προσοδοφόρα από ένα σημείο και μετά ούτε και μόνο η προσήλωση στο να αλλάξει κάτι και όλο το άγχος του πώς θα επιτευχθεί αυτό. Επίσης, έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πάρα πολύ αυτή η μόδα ότι η καλλιτεχνική δημιουργία πρέπει σώνει και καλά να δίνει εφαλτήριο για να αλλάξει κάτι, γιατί όσο κι αν αυτό είναι πολύ σωστό και επιθυμητό και αληθινό, έχει ανακαλυφθεί σαν τάση από τους «επιχειρηματίες» καλλιτέχνες και χωρίς να το πιστεύουν ή να ξέρουν πώς να το κάνουν, απλά διατυμπανίζουν πως αυτός είναι ο σκοπός της τέχνης τους. Ο κόσμος αρέσκεται στο να ακούει ότι κάποιος ασχολείται με το να του δώσει έτοιμο τον τρόπο να αλλάξει τον εαυτό του και τον κόσμο και έτσι πάρα πολύ όμορφα δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Γιατί κι εκείνος ο καλλιτέχνης που πουλάει αυτό το προϊόν έχει τόσο πολύ αναλωθεί στο marketing που δεν είχε κουράγιο και χρόνο να αναπτύξει περιεχόμενο. Είναι γνωστό ότι σε αυτή τη χώρα ότι δηλώσεις είσαι. Ότι πεις πως κάνεις, έχουν πιστέψει όλοι ότι το κάνεις. Γιατί δε θέλουν να το κάνουν οι ίδιοι με τίποτα”.
- Ποιά διαβάσματα είναι αυτά τα οποία θεωρείς ότι σε έκαναν τη δημιουργό που είσαι σήμερα; Λέγοντας “διαβάσματα” αναφέρομαι και στους συγγραφείς, ποιητές, αλλά φυσικά και στους μουσικούς και στους χορογράφους που σε ενέπνευσαν.
“Λοιπόν, το αστείο είναι ότι, κανείς και κανένα. Αν κάτι με έχει κάνει τη δημιουργό που είμαι σήμερα είναι η γνωριμία μου με σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου μέσω της οποίας παίρνω κουράγιο να γνωρίσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου ξανά από τη σκοπιά του εαυτού που κάθε φορά γίνομαι. Περιέργως, κανένας καλλιτέχνης δε με αφορά. Φυσικά και αναγνωρίζω το μεγαλείο πολλών από αυτών, μην παρεξηγηθώ. Αλλά, κανείς τους δε με ενέπνευσε περισσότερο από όσο με εμπνέουν καθημερινά η οικογένειά μου (είτε ως παραδείγματα προς μίμηση είτε προς αποφυγή) και οι άνθρωποι που έχω διαλέξει να είναι κοντά μου. Βέβαια, ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία μπορώ να μαρτυρήσω ότι είναι ο Φύλακας στη Σίκαλη. Κι έχω κι άλλα πολλά πολλά. Αγαπημένα έργα, χορογράφους, μουσικούς, απ’ όλα. Αλλά τίποτα από αυτά δε με επηρέασε. Σε κανέναν δεν ήθελα να μοιάσω. Μόνο σε μένα”.
- Κάθε κείμενο, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι σε έκταση, νιώθεις πως αποτελεί από μόνο του μία μικρή, αυτούσια, ανεξάρτητη χορογραφία; Μία χορογραφία σε ένα ευρύτερο πεδίο αναζητήσεων και ανάγκης για απαντήσεις;
“Ναι. Ξεκάθαρα. Πόσο χαίρομαι που το κατάλαβες. Ναι. Απλά και σκέτα: ναι”!
- Τα κείμενα είναι τοποθετημένα έτσι στο βιβλίο ώστε να βάζουν τον αναγνώστη σιγά-σιγά “στο πνεύμα”; Πώς διαρθρώνονται τα κεφάλαια και, επίσης, πώς και δεν επέλεξες να βάλεις και κάποιους από τους ζωγραφικούς σου πίνακες ανάμεσα στις σελίδες;
“Τα κεφάλαια διαρθρώνονται με τον τρόπο που αποφάσισε ως καλύτερο η εκδότρια που κρύβεται πίσω από τον υπέροχο αυτόν εκδοτικό οίκο και επιμελήτρια των κειμένων, Μαρούσκα Τριαντάρη. Η αδερφή της μητέρας μου, όπως της αρέσει να συστήνεται στον κόσμο που τη ρωτάει τι σχέση έχει με εμένα. Βρήκα τις προτάσεις της όλες εξαιρετικές και με βοήθησαν πολύ να αποστασιοποιηθώ και να δω το βιβλίο ανεξάρτητα από εμένα (πράγμα δύσκολο να καταφέρει κανείς μόνος του για ένα έργο του). Κατάφερε να φτιάξει κεφάλαια από το υλικό μου, τα οποία είχα την πρωτόγνωρη χαρά να τιτλοφορήσω εκ νέου, και να τα διαρθρώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, πιστεύω. Ναι, βάζοντας τον αναγνώστη, όντως, σιγά-σιγά «στο πνεύμα», αλλά και όχι τόσο σιγά-σιγά! Εναλλάσσονται κλίματα, συναισθήματα, ψυχικά τοπία, τρόποι γραφής με πολύ καλή ισορροπία θεωρώ (μπορώ να το πω αυτό το θετικό εφόσον είναι υπεύθυνος κάποιος άλλος γι’ αυτό!)
Όσο για τους πίνακές μου, πρώτον θα ήταν απίστευτα ακριβό το βιβλίο πια να τυπωθεί, γιατί θα περνούσαμε σε έγχρωμη εκτύπωση και δε θα υπήρχε ποτέ ελπίδα να μαζέψω τα χρήματα που μάζεψα χάρη στους ανεκτίμητους χορηγούς, μεγάλους χορηγούς και υποστηρικτές (φανερούς και κρυφούς) του έργου αυτού που αναφέρονται στις τελευταίες σελίδες καθώς και στο πίσω αυτί του βιβλίου. Δεύτερον, μου άρεσε πιο πολύ η ιδέα να φτιάξω νέα εργάκια (όλες οι εικόνες μέσα στο βιβλίο είναι δικές μου, εκτυπωμένες ολόκληρες εκτός από την κόκκινη πεταλούδα - όπου αυτή εμφανίζεται - που είναι με χειροκίνητη σφραγίδα σε κάθε αντίτυπο, εξού και το κάθε βιβλίο είναι μοναδικό) γιατί το βιβλίο ολόκληρο πια ήταν κάτι άλλο από ό,τι ήταν το κάθε κείμενο μόνο του κάποτε”.
- Ποιο είναι το σημαντικότερο κίνητρο ή μήνυμα που θέλεις να μεταδίδεις σε εκείνους που σε παρακολουθούν να χορεύεις και που πλέον σε διαβάζουν;
“Να εργάζονται (και θέλει καθημερινή εργασία και πολλή πολλή δουλειά όπως γράφω και στο βιβλίο) πρώτα για τους εαυτούς τους και για την προσωπική τους χαρά και μετά για οποιονδήποτε άλλο. Να βάζουν τους εαυτούς τους πάντα πρώτους. Δεν είναι εγωισμός. Είναι αγάπη. Και η αγάπη μόνο με αυτόν τον τρόπο μεταδίδεται σωστά. Ακόμα και οι πιο εγωιστές άνθρωποι έγιναν εγωιστές επειδή παραμέλησαν τους εαυτούς τους”.
// Το βιβλίο «μικρές τελετουργίες» της Μαμέλχθης από τις Εκδόσεις “Κουκουνάρι” υπάρχει σε Αθήνα στα Βιβλιοπωλεία “Πολιτεία”, “Παρ’ ημίν”, “Συμμετρία”, “Ιανός”, “Τσιγαρίδας” και “Πρωτοπορία”, σε Θεσσαλονίκη στο Βιβλιοπωλείο “Ιανός”, στα Τρίκαλα Θεσσαλίας στα Βιβλιοπωλεία “Τσοπελάκος”, "Λαμπρίδης - Καράσης Αθανάσιος" και “Μπάλλας” και στην Καλαμάτα στο “Βιβλιόπολις”.
Υπάρχει σε όλα τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία και μπορεί να έρθει σε όποιο άλλο βιβλιοπωλείο το ζητήσετε, όπως όλα τα βιβλία. Το ζητάτε, το παραγγέλνουν, έρχεται. Κι έτσι εξαπλώνεται.
Τα hashtags του βιβλίου είναι #mikres_teletourgies #mamelchthi #koukounari_editions
Στην Καλαμάτα η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει το Σάββατο 25 Νοεμβρίου στις 20:00 στην αίθουσα συναυλιών του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας.
Μικρό βιογραφικό: Η Ναυσικά Πέππα – Τριαντάρη (aka Μαμέλχθη) γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Κινείται επαγγελματικά στον χώρο του χορού ως χορεύτρια/performer, δασκάλα χορού και χορογράφος. Απόφοιτη της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ) συνέχισε τις σπουδές της στο Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten στο τμήμα MTD (Modern Theatre Dance). Ως χορογράφος, έχει 5 έργα στο ιστορικό της, όλα εξοκλήρου δικής της σύλληψης. Διδάσκει σύγχρονο χορό, μπαλέτο, αυτοσχεδιασμό και μουσικοκινητική αγωγή. Είναι personal teacher ashtanga yoga, pilates. dance aerobic, κινητικής αγωγής. Ασχολείται με πολλές εκφάνσεις της τέχνης (τραγούδι, θέατρο, ζωγραφική) και είναι η ιδρύτρια του brand name “NAFAN”.
Πιστεύει με πάθος στη ζωή πριν το θάνατο. Αυτό το βιβλίο είναι η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια.
ENG
Nafsika Peppa-Triantari has her first book on the way with the title “Mikres Teletourgies”, showing another part of her artistic self. She is well know for her work as a performer and dancer, expressing herself with her plays and puppets. Now she is back with another artistic face, that of “Mamelhthi”. According to her, all the different faces is a continuous need to create more and it comes from a place of love. She wants to let go of the old and embrace the new. Even though all her different sides work together till one of them rises from the surface. The book is made out of texts that she wrote around 2020-2021 and dives into the subconscious mind and back to the logical one. The book can’t fit into molds and neither can the written, usually wearing three different artistic faces. She advices young artists to put their happiness first and keep on working hard on their dreams. The book will be presented in Kalamata by the end of the month.
Διαβάστε περισσότερα ενδιαφέροντα θέματα στο Go On #29!
Προσοχή!!! Η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο εφόσον αναφέρεται στην καταχώρηση ως πηγή η eforigi.gr με ενεργό σύνδεσμο.
