Φέτος δεν μετράμε με αγωνία την οξύτητα, αφού φρόντισαν οι συνθήκες να μας δώσουν έναν εξαιρετικό στις περισσότερες περιπτώσεις καρπό. Ωστόσο, η άγνοια και η αδιαφορία μερίδας παραγωγών παραμένουν επικίνδυνοι παράγοντες, με συνέπειες ενδεχομένως στο παραγόμενο προϊόν, άρα και στις αγορές.

Ας δούμε κάποια από τα πιο βασικά: Τηρήσαμε όλοι την χρονική αναμονή μετά τον τελευταίο ψεκασμό πριν την ελαιοσυγκομιδή;  Όλα τα ελαιοραβδιστικά λειτούργησαν άψογα χωρίς διαρροή πάνω στα ελαιόπανα; Χύθηκε καθόλου βενζίνη ή λάδι για τα μηχανήματα στα πανιά από τα μπιτόνια; Χρησιμοποιήσαμε όλοι σακιά από λινάτσα και πετάξαμε τα πλαστικά; Μεταφέραμε όλοι αυθημερόν τον ελαιόκαρπο στα ελαιοτριβεία κι έγινε άμεσα η έκθλιψη;

Είναι πλήθος ακόμα τα ερωτήματα που θα μπορούσαν να τεθούν για τον καθένα μας ξεχωριστά από τη διαδικασία καλλιέργειας και παραγωγής έως την έκθλιψη, τη μεταφορά και την αποθήκευση του «πράσινου χρυσού» μας.

Ας νοιαστεί λοιπόν ο καθένας μας ξεχωριστά, ώστε όλοι μαζί να παράξουμε το άριστο προϊόν, την αξία του οποίου θα αναγνωρίσουν και θα επιβραβεύσουν οι αγορές…

Η ασφάλεια του προϊόντος είναι ό,τι σημαντικότερο. Άλλωστε, το ελαιόλαδό μας ταΐζει όχι μόνο τα άτομα των οικογενειών μας αλλά και πολλούς ανθρώπους έως και στην άλλη άκρη του κόσμου…

Ας το προσέξουμε ακόμα πιο πολύ!

Κέλλυ Δημητρούλια

(editorial 4ου τεύχους "Εύφορη Γη")

Διαβάστε περισσότερα για τη φετινή ελαιοπαραγωγή εδώ