O Κωνσταντίνος Δημητρακόπουλος είναι ένα νέο παιδί, που ασχολείται, επαγγελματικά πλέον με το θέατρο σκιών. Είναι 20 ετών, κατάγεται από την Καλαμάτα και σπουδάζει στο τμήμα Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ. Μαζί με την αδερφή του, Γεωργία Δημητρακοπούλου, η οποία τον βοηθάει κατά την διάρκεια των παραστάσεων, στις φιγούρες, έχουν δημιουργήσει έναν θίασο, ο οποίος παίζει κυρίως σε πόλεις και χωριά της Μεσσηνίας. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, ο Κωνσταντίνος μιλά για τον θίασο, αλλά και για την σχέση του με την τέχνη του θεάτρου γενικότερα.
Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το θέατρο;
«Με το θέατρο ερασιτεχνικά, πρώτη φορά ήρθα σε επαφή το 2016, όταν με προτροπή της μητέρας μου, πήγα να γραφτώ στην Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας. Στην αρχή δεν ήθελα καθόλου να πάω και έλεγα ότι ντρέπομαι να ασχοληθώ με το θέατρο. Τελικά όμως μου άρεσε πάρα πολύ και κάθισα. Έκανα πολλούς φίλους, δημιουργώντας μια πολύ ωραία παρέα, ενώ οι όμορφες εμπειρίες και οι ώρες πρόβας ήταν ατελείωτες. Μετά από δύο χρόνια ήρθε και η αδερφή μου η Γεωργία. Έμεινα στην Πειραματική Σκηνή μέχρι το 2019, ενώ έναν χρόνο αργότερα, το 2020, μια ομάδα παιδιών συνεχίσαμε και με δική μας θεατρική ομάδα, τη “Σύντηξη” που για δύο χρόνια πραγματοποίησε παραστάσεις».
Πότε και πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το θέατρο σκιών;
«Σε κοινό παίξαμε πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2012 στο πάρκο του ΟΣΕ, όταν εγώ και η Γεωργία πηγαίναμε στους προσκόπους στην Καλαμάτα. Πιο παλιά είχαμε παίξει για συγγενείς και φίλους στη γειτονιά. Καθώς κάθε χρόνο βρισκόμασταν στο πάρκο, μας είδαν κάποιοι άνθρωποι που μας συμπάθησαν ως ερασιτέχνες και μας άνοιξαν τον δρόμο να συμμετέχουμε σε μεγάλες πολιτιστικές εκδηλώσεις και γιορτές της πόλης. Σιγά - σιγά αυτό μεγάλωσε. Κάθε χρόνο γινόμασταν λίγο και πιο γνωστοί. Μας καλούσαν σύλλογοι και χωριά, αλλά και σχολεία της Καλαμάτας. Με την Πειραματική είχαμε επίσης μια πολύ καλή συνεργασία και παίξαμε στο φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου. Πλέον, από το 2022, έχουμε αυτονομηθεί και παίζουμε πιο επαγγελματικά, οπότε από μόνοι μας μπορούμε να στηρίξουμε μια παράσταση. Αξίζει τέλος να αναφερθεί, πως η μελέτη μας, βασίζεται στην εμπειρία που έχομε μεταξύ μας με την αδερφή μου. Στην πορεία βρίσκουμε νέα πράγματα και έτσι δοκιμάζουμε πως θα παίξουμε. Δεν είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε κάποιον μεγάλο καλλιτέχνη και να μάθουμε από αυτόν. Ουσιαστικά προσπαθούμε, να κάνουμε αυτό που κάνουμε με σεβασμό τόσο απέναντι στους παλαιότερους, όσο και στο κοινό. Από τη στιγμή που βλέπουμε ότι υπάρχει ανταπόκριση, παίρνουμε κουράγιο να συνεχίσουμε».
Γιατί επέλεξες το θέατρο σκιών και τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο σε αυτό;
«Το πιο ενδιαφέρον και αυτό που κεντρίζει ακόμα και σήμερα στην εποχή της ψηφιακής εικόνας τον θεατή κάθε ηλικίας, και εμένα, είναι ότι ένας άνθρωπος πίσω από τον μπερντέ, κάνει τόσες διαφορετικές φωνές. Σε έναν μπερντέ, συνυπάρχουν φιγούρες από διαφορετικό πολιτισμό και κουλτούρα, με διαφορετικές ιδεολογίες και νοοτροπία. Επομένως μιλάμε για διαφορετικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες. Όλο αυτό το κράμα χαρακτήρων, φωνών, ήχων, σε συνδυασμό με τεχνικούς παράγοντες, είναι αυτό που εμένα με κέντρισε και θεωρώ πιο εντυπωσιακό. Επίσης ήθελα να ανακαλύψω τι μπορούν να πουν ο Καραγκιόζης και οι φίλοι του σήμερα, και τι εγώ μπορώ να δώσω σε αυτό».
Είναι λειτουργικό για έναν φοιτητή να έχει παράλληλα μια τέτοια ασχολία;
«Ως φοιτητής, στην διάρκεια της ακαδημαϊκής χρονιάς, που ο χρόνος δεν διαχειρίζεται τόσο εύκολα, δεν ασχολούμαι πολύ πρακτικά με το θέατρο σκιών. Μένω και στην Αθήνα όπου δεν έχω ακόμα κοινό ή βάση για να παίξω. Ωστόσο έχω την ευκαιρία να το μελετήσω. Να παρακολουθήσω δηλαδή πολλές παραστάσεις, να γνωρίσω ανθρώπους που θα μπορούν να με βοηθήσουν, όπως για παράδειγμα ένας καραγκιοζοπαίχτης που γνώρισα σε ένα εργαστήριο. Όμως υπάρχει χρόνος για παραστάσεις στην Καλαμάτα. Στόχος είναι κάποια στιγμή και η Αθήνα».
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον σχετικά με τον θίασο;
«Μέχρι στιγμής ότι έρχεται, έρχεται μόνο του, έτσι δεν προγραμματίζω παραστάσεις για το μακροπρόθεσμο μέλλον. Όταν τελειώσω και την ψυχολογία και έχω εξελίξει τον θίασο, σκοπεύω κάπως να συνδυαστούν και τα δύο. Είμαι σίγουρος ότι το ένα βοηθάει το άλλο. Ο Καραγκιόζης θα λύσει πολλές απορίες για την ψυχολογία – ίσως σε δικά μου ερωτήματα – και η ψυχολογία, αντιστοίχως για τον Καραγκιόζη. Αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργήσει μέσω μιας δραματοθεραπείας».
Τι ή ποιος αποτελεί έμπνευση για εσένα;
«Έμπνευση μπορεί να αποτελέσουν και άνθρωποι και ιδέες. Σίγουρα η ιδέα του να μείνει ζωντανό κάτι το οποίο έχει μια γερή βάση και ιστορία, έχει από μόνη της τόση μεγάλη αξία, ώστε να αποτελεί πηγή έμπνευσης. Επιπλέον, αυτό που έχει να πει σήμερα ο Καραγκιόζης, και πως εγώ μπορώ να του δώσω την φωνή μου, μου δίνει την ευκαιρία να δημιουργήσω έναν δίαυλο επικοινωνίας με το κοινό και να πω αυτό το κάτι παραπάνω που δεν μπορώ άλλες στιγμές. Τέλος υπάρχουν και σημαντικοί άνθρωποι που θαυμάζω, είτε είναι εν ζωή, είτε όχι, τους οποίους προσπαθώ να μελετήσω και να αντιληφθώ την αξία τους, η οποία κατ’ εμέ δεν έχει αναγνωριστεί συνολικά».
Ποιες είναι οι επόμενες παραστάσεις σου για το καλοκαίρι του 2022;
«Αρχικά, θέλω να πω ότι φέτος συνεργαζόμαστε για πρώτη φορά ταυτόχρονα, με τρεις διαφορετικούς δήμους της Μεσσηνίας τους οποίους ευχαριστούμε πάρα πολύ. Τον δήμο Οιχαλίας, τον δήμο Μεσσήνης και τον δήμο Καλαμάτας. Φέτος παίζουμε στην ορεινή Οιχαλία, στην Λακωνία, στην νότια Μεσσηνία και σε διάφορα χωριά της Μάνης. Ενδεικτικά αναφέρω δύο παραστάσεις, στις 24 Αυγούστου στη Βαλύρα και στις 26 στην κεντρική αγορά Καλαμάτας».
ENG:
We talked with Konstantinos Dimitrakopoulos, a young man that is a professional shadow puppet theater player. He is 20 years old from Kalamata and studies at the Psychology Department of the University of Athens. Along with his sister Georgia, they have their own traditional shadow puppet shows around Messinia. Konstantinos talks about theater and his life as a shadow puppeteer.
Συνέντευξη στη Σοφία Κατσιρέα
Προσοχή!!! Η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο εφόσον αναφέρεται στην καταχώρηση ως πηγή η eforigi.gr με ενεργό σύνδεσμο.
Ακολουθήστε μας:
