«Η θέση μου: Ιστορίες καθημερινής εφηβείας» είναι ο τίτλος της παράστασης η οποία παρουσιάστηκε από την Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας με πρωταγωνιστές έφηβους. Ένα έργο το οποίο δημιουργήθηκε από τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις εμπειρίες των ίδιων των εφήβων, καθώς άλλωστε η εφηβεία αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της ζωής μας και συνδέεται με έντονες ψυχικές και σωματικές αλλαγές, που μας καθορίζουν ενδεχομένως και για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Πόσο όμως παίρνουμε αλήθεια στα σοβαρά τους εφήβους, τις ανησυχίες, τα συναισθήματα και τις απόψεις τους; Τους ακούμε πράγματι; Μέσα σε μία κωμική συνθήκη οι νέοι προσπάθησαν να ακουστούν. Να διεκδικήσουν την θέση τους, και να σε κάνουν να αναρωτηθείς την δικιά σου.
Σκηνοθεσία – Σύλληψη: Γιώλικα Πουλοπούλου
Συμμετείχαν: Χρήστος Αλεφαντζής, Δημήτρης Γκόνης, Μυρτώ Ζόμπολα, Κατερίνα Κασσάκου, Μιχάλης Κατσαρέας, Σοφία Κατσιρέα, Δημήτρης Κεχαγιάς, Τόνια Κυριαζή, Νικόλας Μρινόπουλος, Μυρτώ Μασουρίδη, Γιώργος Μούντανος, Χρήστος Σπύρης, Μαριλία Τσαούση, Παναγιώτης Τσίμπουρης, Παύλος Χριστόπουλος.
Για τις σκέψεις, την εμπειρία και πολλά ακόμα, μιλήσαμε ενδεικτικά με τους: Μαριλία Τσαούση και τον Νικόλα Μαρινόπουλο, μαθητές, μέλη της Πειραματικής Σκηνής και συμμετέχοντες στην παράσταση.
Συνέντευξη
στην Σοφία Κατσιρέα
Μαριλία Τσαούση
Πως σου φάνηκε η ιδέα ενός έργου με σκέψεις και εμπειρίες που έχει προσωπικά ο καθένας;
«Το ίδιο το έργο είναι πλασμένο από τα βιώματά μας και τις ιδέες μας. Το να εκφράζεις σε μια ομάδα -και αργότερα σε ένα κοινό- τις εμπειρίες σου, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως το πάθος για δημιουργία και η συνειδητοποίηση των ομοιοτήτων στις ζωές, ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Πιστεύω, η δημιουργία του έργου, μας άγγιξε όλους, κυρίως για τον συγκεκριμένο λόγο».
Ποιο πιστεύεις πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένας έφηβος;
«Θεωρώ πως το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός εφήβου είναι η αγωνία του να γίνεται αποδεκτός και αρεστός απ’ όλους, καθώς και η ανακάλυψη της ταυτότητάς του».
Ποιο είναι κατά την άποψή σου το κύριο - καίριο μήνυμα της παράστασης;
«Για μένα το μήνυμα που αποσκοπεί να περάσει το έργο στο κοινό είναι η σημασία του να παραμένουμε αυθεντικοί, να κάνουμε λάθη από τα οποία εξελισσόμαστε και να μην μας επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τα “πρέπει” που ορίζει η κοινωνία».
Πως έχει επηρεάσει το θέατρο την ζωή σου ως έφηβος;
«Αρκετά θα έλεγα. Αυτά τα χρόνια που ανήκω στην ομάδα έχω καταλάβει πολλά πράγματα για τον εαυτό μου, έχω “μεγαλώσει” και έχω ανακαλύψει δυνατότητες που δεν ήξερα ότι είχα. Μέσω του θεάτρου έχω εκφράσει πράγματα που κρατούσα για τον εαυτό μου, ενώ θα μπορούσα ακόμα να πω ότι κάτω από την στέγη της θεατρικής ομάδας βρίσκονται μερικές από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου».
Νικόλας Μαρινόπουλος
Που βρήκες περισσότερο τον εαυτό σου μέσα στο έργο;
«Όταν κατά την διάρκεια συγκέντρωσης των σκέψεων και εμπειριών μας, αναφερθήκαμε στην σχολική ζωή, αισθάνθηκα πως είχα περισσότερα να πω. Όπως όλοι γνωρίζουμε, το σχολείο είναι ο χώρος που εμείς οι μαθητές περνάμε πιο πολύ χρόνο. Γι’ αυτό με ενδιέφερε πολύ να συζητήσω τις αστοχίες του, έχοντας την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει».
Πως σε επηρέασε ψυχικά και συναισθηματικά η διαδικασία προετοιμασίας του έργου;
«Χάρηκα, διότι μου δόθηκε η ευκαιρία να τοποθετηθώ για καίρια ζητήματα. Ένιωσα ότι η γνώμη μου για το εκάστοτε θέμα είναι σεβαστή και πως θα αποτελέσει κομμάτι της συλλογικής παρουσίασης».
Πως πιστεύεις ότι επηρεάζει η εφηβεία την ζωή του ανθρώπου;
«Η εφηβεία πιστεύω πως είναι η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή. Το παιδί, καλείται ξαφνικά να ωριμάσει και με τα υπάρχοντα προσλαμβάνοντα δεδομένα από γονείς δασκάλους κ.λπ. να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του. Συνεπώς η περίοδος αυτή καθορίζει τον κάθε άνθρωπο σε πολλούς τομείς».
Πιστεύεις ότι η φωνή των εφήβων θα έπρεπε να ακούγεται περισσότερο, και αν ναι γιατί;
«Η φωνή των εφήβων σαφέστατα θα έπρεπε να ακούγεται περισσότερο. Ανέκαθεν υπήρχε η προκατάληψη του “είσαι μικρός δεν ξέρεις ακόμα”. Αυτό όμως εμποδίζει τους εφήβους να εκφραστούν, οδηγώντας τους ενδεχομένως στην υιοθέτηση κάποιου είδους παθητικής συμπεριφοράς».
Μεταφραση:
"My place: Everyday stories of puberty" is the title of a play by Peiramatiki Skini of Kalamata, written and performed by teenagers. It's a play that took form from the thoughts and problems of the teenage protagonists. Puberty after all is a very important crossroad in life and people go through some really important changes then, many times affecting the rest of their lives.
Προσοχή!!! Η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο εφόσον αναφέρεται στην καταχώρηση ως πηγή η eforigi.gr με ενεργό σύνδεσμο.
Ακολουθήστε μας:
