Μάλιστα το ενδιαφέρον για τα μανιτάρια συνοδεύεται από κοινωνική, πολιτισμική, ερευνητική, καταγραφική αλλά και οικονομική δραστηριότητα. Συνήθως μικρές, οικογενειακές επιχειρήσεις, απασχολώντας δεκάδες συλλεκτών, επεξεργάζονται, τυποποιούν και εμπορεύονται μανιτάρια και μανιταροπροϊόντα, που παρουσιάζουν συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση, εντός και εκτός Ελλάδας. Αυτά αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο κ. Κωνσταντινίδης μιλώντας στην Εύφορη Γη. 

Ο κ. Κωνσταντινίδης ασχολείται με τη συλλογή άγριων αυτοφυών μανιταριών εδώ και πολλά χρόνια, ενώ από πολύ νωρίς συνέδεσε τη συλλογή τους με την ανάγκη για εξέτασή τους. Έχει παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια, μεταξύ αυτών για την καλλιέργεια της τρούφας, για τις θεραπευτικές ιδιότητες των μανιταριών, ενώ έχει γράψει 7 βιβλία για τα μανιτάρια και συμμετέχει ως συγγραφέας σε 15 σχετικές, επιστημονικές δημοσιεύσεις.

Για τον λόγο αυτόν ως απαραίτητο εφόδιο για να ξεκινήσει η συλλογή θεωρεί πρωτίστως τη γνώση και στη συνέχεια τα «εργαλεία»: καλάθι, σουγιάς και αντιολισθητικά παπούτσια. 

Πάνω σε αυτό, ο συλλέκτης μανιταριών, Φίλιππος Καγιάς, σε μία προσπάθεια να μειώσει τον κίνδυνο που ελλοχεύει από ένα λάθος, θεωρεί τρία πράγματα σημαντικά για τη συλλογή, τα οποία και τονίζει. 

Φωτογραφία: Φίλιππος Καγιάς

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με την συλλογή είναι να ακολουθήσει κάποιον που έχει γνώσεις ορθής αναγνώρισης και συλλογής αυτοφυών μανιταριών. Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να διαβάσει όσο μπορεί περισσότερο βιβλία, πρωτίστως τοπικών συγγραφέων, που αφορούν την αναγνώριση των μανιταριών. Το τρίτο είναι πως στην αναγνώριση που θα κάνει θα πρέπει να διασταυρώσει τα στοιχεία με τις απόψεις εμπειρότερων στο θέμα έως ότου εκμηδενιστούν οι αμφιβολίες. 

Και οι δυο τονίζουν ως βασικότερο κι απαράβατο κανόνα συλλογής μανιταριών που αφορούν τη βρώση πως θα πρέπει να είναι οι συλλέκτες 101% σίγουροι για την αναγνώριση.  «Οποιαδήποτε αμφιβολία είναι ουσιαστικός λόγος απόρριψης. Λαϊκές δοξασίες,  που αναφέρουν πως ένα κρεμμύδι ή ένα ασημένιο κουτάλι στην σούπα θα μας δείξει αν είναι δηλητηριώδες, είναι ψεύτικες και άκρως επικίνδυνες», σχολιάζει ο κ. Καγιάς.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ

«Τα μανιτάρια τα αναγνωρίζουμε δύο φορές. Μία κατά την διάρκεια της συλλογής και μία κατά την διαδικασία καθαρισμού στην κουζίνα μας και γίνεται σύμφωνα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε είδους».

Αρκετά μανιτάρια δεν τρώγονται λόγω της φελλώδους, ξυλώδους ή δερματώδους σύστασης, λόγω της πικρής ή καυστικής γεύσης, της δυσάρεστης γεύσης ή των μικρών διατάσεών τους, παρατηρεί ο κ. Κωνσταντινίδης. Αρκετές δεκάδες είναι τοξικά, ενώ περισσότερα από δέκα είδη στην Ελλάδα μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και θάνατο. Σε δύο κύριες κατηγορίες χωρίζει ο κ. Καγιάς, τα δηλητηριώδη είδη, τα θανατηφόρα και τα μη, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι στην Ελλάδα είναι 15 αλλά μόνο 2 αφορούν τους συλλέκτες. Αυτά είναι ο αμανίτης ο φαλλοειδής και ο αμανίτης ο εαρινός. Τα υπόλοιπα είναι είτε πολύ μικρά είτε πολύ σπάνια. «Γνωρίζουμε βέβαια ότι ο αμανίτης ο φαλλοειδής ευθύνεται για το υψηλότερο ποσοστό των θανατηφόρων δηλητηριάσεων στην Ελλάδα», σχολιάζει ο κ. Κωνσταντινίδης.

Γίνετε συνδρομητές και διαβάστε ολόκληρη τη δημοσίευση αλλά και άλλα ενδιαφέροντα θέματα σχετικά με τη καλλιέργεια και τις εξορμήσεις στην εξοχή!

Πρώτη δημοσίευση: Εύφορη Γη #16

Προσοχή!!! Η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο εφόσον αναφέρεται στην καταχώρηση ως πηγή η eforigi.gr με ενεργό σύνδεσμο.