Η αρχική μας κίνηση μας οδηγεί προς τον οικισμό Τούμπια, μια γραφική κοινότητα που συναντάται στον δρόμο μας. Εκεί, αντικρίζουμε ένα παλιό ελαιοτριβείο, ένα μνημείο που αναδεικνύει την παράδοση και την ιστορία της περιοχής. Στη συνέχεια, φτάνουμε στο πέτρινο γεφύρι της επάνω Κοσκάραγας, μια εντυπωσιακή κατασκευή πάνω από το Φαράγγι του Ριντόμου, το οποίο αναδεικνύει την ομορφιά της φύσης, προσφέροντας εντυπωσιακά τοπία. Η ανηφόρα προς τη θέση Μαρβίνιτσα δεν έχει κανέναν βαθμό δυσκολίας με τον ήλιο να μας συνοδεύει ώσπου ανταμώνουμε μια πηγή και το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου. Εκεί, αναπνέουμε βαθιά, αφού η ηρεμία του τόπου καθηλώνει κάθε επισκέπτη.
Από τη Μαρβίνιτσα ξεκινά η ανάβαση προς το Μπίλιοβο, όπου ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει μιας και τη θέση του ήλιου την αντικαθιστά η ομίχλη και το ψιλοβρόχι, μια ατμόσφαιρα που προσφέρει ένα μυστήριο χαρακτήρα στην εμπειρία μας. Στα μισά της διαδρομής η βροχή δυναμώνει, αλλά τίποτα δε σταματά τους πεζοπόρους του ΕΟΣ. Η αλληλεγγύη, μια από τις πρώτες αξίες του συλλόγου, κάνει την εμφάνισή της και ο εξοπλισμός για τις αντίξοες συνθήκες μοιράζεται σε όσους δεν έχουν, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η κορυφή μαγεύει, καθηλώνει και προσφέρει απίστευτη θέα σε όλη την περιοχή. Οι ανηφορικοί δρόμοι μας οδηγούν στα Αλτομιρά, μια τοποθεσία όπου η φύση συναντά τον πολιτισμό. Ένα μικρό χωρίο που μπορεί να μην κατοικείται πλέον αλλά δεν παύει να μένει χαραγμένο στη μνήμη με την πρώτη ματιά. Τα γάργαρα νερά της πηγής μας ξεδιψούν, μας δίνουν θετική ενέργεια και αύρα για το υπόλοιπο της ημέρας.

Αφού αντιμετωπίσαμε τις προκλήσεις της πορείας, η στιγμή που καθίσαμε γύρω από τα τραπέζια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αυθεντική, αφού η θερμή φασολάδα ήταν σαν ένας παντοτινός φίλος που μας περίμενε. Η ζεστή φασολάδα, πλούσια σε γεύση και θρεπτικά συστατικά, αναζωογονεί τους ορειβάτες και τους προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για να ολοκληρώσουν την τελευταία φάση της διαδρομής. Είναι σαν να γευτήκαμε το τοπικό φαγητό μετά από μια μακρά πορεία, προσθέτοντας έναν πολύτιμο παράγοντα κοινωνικής συνάντησης.

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, το μονοπάτι μας φέρνει στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, έναν ακόμη θησαυρό της περιοχής. Καθώς περνάμε από διαφορετικό μονοπάτι κατευθυνόμαστε πίσω στον Κάμπο, το σημείο απ’ όπου ξεκινήσαμε. Καθώς κατηφορίζουμε στον πυκνό και πανέμορφο πράσινο κόσμο του βουνού, καλύπτουμε τη διαδρομή μέσα από πυκνή βλάστηση, με το μονοπάτι, σταθερά κατηφορικό. Οι καταπράσινες πλαγιές, δίνουν στους ορειβάτες την ευκαιρία να ανακαλύψουν την ομορφιά της φύσης. Η ατμόσφαιρα γίνεται πιο δροσερή καθώς προχωρούμε, με τον αέρα να φέρνει το άρωμα των δέντρων και των λουλουδιών, ολοκληρώνοντας έτσι ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτεια, ομορφιά και ιστορία.

Ο φωτογράφος της ομάδας δε σταματά να απαθανατίζει τις όμορφες στιγμές τις ημέρας, δημιουργώντας στο τέλος ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα μέσα από φωτογραφίες και βίντεο. Γι’ αυτό σε κάθε περίπτωση αντιμετωπίζουμε ακόμα και τις αντιξοότητες της φύσης με χαμόγελο. 

Ευχαριστώ τον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας για την αξέχαστη εμπειρία που μου χάρισε. Αναμένω την επόμενη. Εις το επανιδείν

Α.Β.