Διαβάστε και άλλα παρόμοια και ενδιαφέροντα άρθρα στο Go On #23
Με τις απαγορεύσεις και τις επιβολές, το κυρίαρχο συναίσθημα που παρατηρήθηκε στον εγκλεισμό ήταν το άγχος θανάτου και η ενοχή.
Η πορεία του ανθρώπου από τη γέννησή του κι έπειτα, είναι μια μάχη προς την αυτονόμηση, την ικανότητα προσαρμογής σε νέες συνθήκες και τη δημιουργία. Απαραίτητα γι’ αυτές τις διεργασίες είναι τα βιώματα.
Η πανδημία εμπόδισε την δημιουργία τυπικών εμπειριών κατά τη διάρκεια των μεταβάσεων σε επόμενα στάδια ωρίμανσης, αφήνοντας κενά.
Μια εξέλιξη χαρακτηρίζεται από εγγραφές εμπειριών. Την περίοδο της πανδημίας γράφτηκαν μη εμπειρίες ή άλλες διαφορετικές από τις τυπικές και αναμενόμενες εμπειρίες.
Ξαφνικά το δια ζώσης έγινε εξ αποστάσεως, η αγκαλιά και το φιλί έγιναν απόσταση... Και το αφύσικο θεωρήθηκε φυσιολογικό.
Οι περισσότεροι σήμερα δεν είμαστε σίγουροι ακόμα πόσο έχουμε επηρεαστεί από την πανδημία. Καλούμαστε να λαμβάνουμε υπόψη κάθε ενδεχόμενο και σίγουρα τα θέματα που αναδύονται περισσότερο στους προβληματισμούς των παιδιών και των εφήβων, έχουν να κάνουν δυνητικά και με την πρόσφατη περίοδο που διανύθηκε. Της οποίας τα βασικά χαρακτηριστικά ήταν η συμβίωση και η συγχώνευση, έναντι ενός αναμενόμενου αποχωρισμού και εξατομίκευσης.
Ένας επαγγελματίας υγείας αναζητά τα σημαντικά γεγονότα ζωής, ειδικά τα μη αναστρέψιμα, που φαίνεται να έχουν στιγματίσει και να έχουν καταγραφεί σαν τραυματικά γεγονότα, τα οποία ένας ανώριμος ψυχισμός δεν είχε τα εφόδια να τα επεξεργαστεί.
Ας αξιολογήσουμε την περίοδο που πέρασε ως δυνητικά τραυματική και συμμετέχουσα στην επιβράδυνση ή στη διακοπή μιας ψυχικής ωρίμανσης.

*O Γρηγόρης Λακιώτης είναι Ψυχίατρος παίδων και εφήβων

Διαβάστε και άλλα παρόμοια και ενδιαφέροντα άρθρα στο Go On #23

Προσοχή!!! Η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο εφόσον αναφέρεται στην καταχώρηση ως πηγή η eforigi.gr με ενεργό σύνδεσμο.