Για τη σημερινή διαδρομή ξεκινήσαμε μια παρέα από 21 άτομα και 2 σκυλιά στις 8 το πρωί από τα γραφεία του Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας.

Προορισμός οι Κάλυβες, ένα χωριό κοντά στην Καρδαμύλη, απ’ όπου θα ξεκινούσε η πεζοπορία. Η διαδρομή μας μέσα από ένα – ανά τόπους – πλακόστρωτο μονοπάτι περιλάμβανε παράλληλο καθαρισμό του από τα θαμνώδη φυτά που απειλούσαν να το αποσιωπήσουν από τη ματιά του οδοιπόρου. Βέβαια, δεν υπήρξαμε οι μόνοι που εκμεταλλευτήκαμε την εύνοια του καιρού˙ διάφοροι συνοδοιπόροι, μεμονωμένα ή σε ομάδες, απολάμβαναν εξίσου την ομορφιά της φύσης και την καλή θερμοκρασία. Μέσω μιας μικρής παλιάς γέφυρας, το παραδοσιακό πλακόστρωτο μονοπάτι μας οδήγησε στο μικρό χωριό Πεδινό, το οποίο διασχίσαμε και συνεχίσαμε ανηφορικά προς τα Τσέρια. Τα μικρά αυτά χωριά έχουν διατηρήσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους και ανακαινίζονται ξανά μερικώς. Η συνέχεια απαιτούσε μια μικρή στάση στα Τσέρια, όπου ήπιαμε καφέ, γευματίσαμε και δοκιμάσαμε τις αγκινάρες που μας φίλεψε ένας ευγενικός κάτοικος του χωριού. Ύστερα , πήραμε ξανά το δρόμο του γυρισμού προς το Πεδινό, αυτή τη φορά για να κατηφορίσουμε προς τη μονή Σωτήρoς. Ξανά το μονοπάτι έχρηζε καθαρισμού, ωστόσο το τοπίο ήταν μαγευτικό. Στον περίβολο της εγκαταλελειμμένης, πλέον, μονής Σωτήρoς υπάρχουν κάποιες μουριές με ήδη γινoμένους και νόστιμους καρπούς. Μόλις λίγα μέτρα μας χώριζαν πια από το φαράγγι του Βυρού, στους άνυδρους κόλπους του οποίου συνεχίσαμε τη διαδρομή μας. Ωστόσο, ο ουρανός ήδη σκοτείνιαζε και δεν άργησε να βρέξει. Ευτυχώς, σταμάτησε γρήγορα κι έτσι συνεχίσαμε τη διαδρομή μας μέσα στο φαράγγι, το οποίο μας αποζημίωσε με εκπληκτικές εικόνες, για να επιστρέψουμε πίσω στις Κάλυβες. Η πορεία μας, όμως, δεν θα τελείωνε εδώ, καθώς η ευγενική και φιλόξενη κα. Κατερίνα μας προσκάλεσε στο σπίτι της, ένα παραδοσιακό σπίτι με μια πανέμορφη βεράντα, που της πρόσφερε σκιά μια παλιά κληματαριά. Μας κέρασε ελληνικό καφέ, μια υπέροχη παραδοσιακή μανιάτικη σούπα (τραχανά), τυρί, ψωμί φρυγανισμένο πασπαλισμένο με ρίγανη κι ελαιόλαδο, ελιές και κρασί. Αυτή η «γεύση από Μάνη» επισφράγισε με τον πιο όμορφο τρόπο το ταξίδι μας και θα μείνει χαραγμένη σαν μια γλυκιά ανάμνηση. Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην κα. Κατερίνα και, φυσικά, στον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας που μας έδωσε την ευκαιρία όχι μόνο να ανακαλύψουμε, αλλά και να ζήσουμε την περιοχή!

Rebecca Grethe