Είσαι εκείνος που φέρει την ευθύνη και για την τελευταία λεπτομέρεια της ομάδας σε ό,τι αφορά την οργάνωση, την ασφάλεια, την ικανοποίηση των συμμετεχόντων, την ορθή εκτίμηση της πορείας και των αντοχών.

Παρασκευή 20 Απριλίου ώρα 16.30: Στα γραφεία του Συλλόγου, δύο βανάκια έτοιμα να αναχωρήσουν με προορισμό την Κεντρική Εύβοια, μέρη τα οποία για πρώτη φορά θα εξερευνούσαν μέλη του Συλλόγου. Καθοδόν προς την Αθήνα και λίγο πριν την Κόρινθο, το ένα βανάκι παρουσίασε βλάβη η οποία ενέτεινε εντός μου τον συναισθηματικό ανεμοστρόβιλο για την εξέλιξη της εξόρμησης. Να επιστρέψουμε όλοι πίσω ή να συνεχίσει το έτερο βανάκι; Αχτίδες στη συννεφιά μου ήταν η παρότρυνση της «ατυχούς» ομάδας να συνεχίσουμε την πορεία μας και να υποστηρίξουμε μέχρι τέλους το εγχείρημα στα άγνωστα μονοπάτια. Ψυχολογικά μουδιασμένοι με το απρόοπτο συμβάν φτάσαμε αργά το βράδυ της Παρασκευής στο Platanenhof, όπου μας περίμενε ο Johan, ιδιοκτήτης του αγροκτήματος, ενός φιλόξενου χώρου που εν μέσω νυκτός, υγρασίας και σωματικής εξάντλησης, αποτέλεσε σημείο αγαλλίασης και ηρεμίας. Ο Μορφέας βρήκε απάγκιο στη ροή του ποταμιού κι έτσι γλυκά μας παρέσυρε μαζί του. Ο τελευταίος προβολέας έσβησε και μια νέα μέρα έμελε να ξημερώσει στο Platanenhof.

Σάββατο 21 Απριλίου ώρα 07.00: Δροσερό ξύπνημα δίπλα στο ποτάμι,  ζωηρά χρώματα, τα άλογα πρωταγωνιστές στο κάδρο της φύσης και η ομάδα έτοιμη να αδράξει την ημέρα! Παρέα με την Εύα και τον Δημήτρη, που μένουν στην Κύμη ξεκινήσαμε για το μονοπάτι της Καζάρμας, το οποίο οι ίδιοι μαζί με 2-3 ακόμη άτομα κατάφεραν να ανοίξουν σε διάστημα τεσσάρων χρόνων. Με πολύ μεράκι, επιμονή και κόπο η διαδρομή αποζημιώνει με το παραπάνω το εγχείρημα των παιδιών. Το κλίμα στην ομάδα ανάλαφρο, ευδιάθετοι όλοι απολαμβάνουμε το πράσινο, την εαρινή ενδυμασία του τοπίου που λειτουργεί καταλυτικά στην ψυχολογία μας. Προορισμός η κορυφή Ορτάρι, που σύμφωνα με πληροφορίες από συλλόγους της Εύβοιας, πρόκειται για την υψηλότερη ορθοπλαγιά στην Ευρώπη που ξεκινάει από θάλασσα. Φτάνοντας στην κορυφή, ο καιρός έχει «κλείσει», όμως τα παιδιά επιμένουν ότι αξίζει να περιμένουμε για να δούμε την θέα. Λίγα λεπτά αργότερα έρχεται η επιβεβαίωση, γιατί η περιοχή της Κύμης αποκαλείται το μπαλκόνι του Αιγαίου!... επιφωνήματα ενθουσιασμού, διστακτικά βήματα με αίσθηση φόβου προς το γκρεμό και μπροστά μας απλώνεται αυτό το καθάριο, απέραντο γαλάζιο που τόσο αγαπώ και με τα χέρια ψηλά, με ανάσα βαθιά ένα άρωμα λήθης με πλημμυρίζει που στιγμιαία σε κάνει να ξεχνάς ποιος είσαι. Κι αν ακίνητος στέκεσαι και βήμα δεν κάνεις, νιώθεις πως διανύεις χιλιόμετρα αιθερικά, μια μέθεξη πνευματική, μαγεία!

Από το σημείο που βρισκόμαστε φαίνονται η Σκύρος, η Αλόννησος, η Σκόπελος, η Σκιάθος, ενώ μας είπαν ότι σε διαύγεια μπορεί να δει κανείς το Άγιο Όρος, τη Χίο, τη Μυτιλήνη. Αριστερά μας όλη η ακτογραμμή της Χιλιαδούς και η παραλία Θαψά, δεξιά μας η μεγάλη παραλία της Κύμης, το Στόμιο. Μείναμε αρκετή ώρα, ανανεώσαμε τα κύτταρά μας, απαθανατίσαμε τη στιγμή και ακολουθήσαμε μια κυκλική στην ουσία διαδρομή με την Κύμη να δεσπόζει στο τοπίο με φόντο την θάλασσα καθ’ όλη την διάρκεια της επιστροφής. Στην παραλία της Κύμης οι πιο τολμηροί έκαναν μια βουτιά στα δροσερά νερά, ενώ άλλοι απόλαυσαν ένα ουζάκι δίπλα στο κύμα. Το βραδάκι μας βρήκε στο «Φυγούλι», ταβέρνα με θέα όλη την Κύμη, φαγητό εξαιρετικό σε γεύση και ποσότητα, ώστε να ανακτήσουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα.

Κυριακή 22 Απριλίου: Στην παρέα μας ήρθε και η Μαρία, με την ωραία αύρα της, η οποία έμαθε για την παρουσία μας εκεί και μας συνόδευσε στον Μύλο του Σαντά. Σύντομη πικάντικη εξιστόρηση από τον Δημήτρη για το «… πως το τρίβουν το αλεύρι!». Νεράιδες και ξωτικά, αέρινες αόρατες μορφές ζούσαν και ζουν σε τέτοια μέρη, αν η ψυχή σου αντέχει να τα «δει». Η πορεία είναι πολύ εύκολη, ευχάριστη και άκρως εαρινή. Φτάνουμε στον προφήτη Ηλία όπου κάνουμε στάση να απολαύσουμε και πάλι την θέα. Διασχίζουμε το χωριό Ανδρωνιάνοι, αρχοντικό με λίγους μόνιμους κατοίκους και μαθαίνουμε την ιστορία του συνομιλώντας παράλληλα με ντόπιους. Περνάμε από το εγκαταλελειμμένο χωριό Χαροκόπο και καταλήγουμε στην κεντρική πλατεία της Κύμης όπου απολαμβάνουμε δροσερό ίσκιο και τι άλλο; Την θέα.!

Επιστροφή στο Platanenhof, όπου αξίζει να σημειώσουμε ότι είναι ένας χώρος πανέμορφος, διαμορφωμένος με σεβασμό στη φύση, κατάλληλος για κάθε ηλικία, με λεπτομέρειες αισθητικής που σε κάνουν να νιώθεις άνετα και όμορφα από την πρώτη στιγμή! Οι ιδιοκτήτες Lottiκαι Johanάριστοι στη φιλοξενία τους και είναι σίγουρο ότι είτε με το σύλλογο είτε μεμονωμένα θα επιστρέψουμε σύντομα!.. Τελευταία στάση ήταν στην Χαλκίδα, όπου αποτελεί σημείο κατατεθέν για Κυριακάτικη μονοήμερη από τις γύρω περιοχές και πρωτίστως από την πρωτεύουσα. Επιστρέφοντας στην Καλαμάτα, η αίσθηση ήταν θετική και ελπίζω να βρεθούμε στα ίδια και σε περισσότερα μέρη στο μέλλον στην περιοχή αυτή της Εύβοιας.

Θα ήθελα προσωπικά να εκφράσω την χαρά και την ευγνωμοσύνη μου στην Εύα και τον Δημήτρη, που με τη διάθεσή και τον χρόνο τους συνέβαλαν στην όμορφη εξέλιξη της εξόρμησής μας!

«…Φόρτσα στο πεντάλι, να `ρθουνε κι οι άλλοι πάμε για ορθοπεταλιές και ορθοπλαγιές!»

Με Αγάπη και Φως,

Έλενα Ηλιάδου