«Ιδιαίτερη κινητικότητα αναπτύσσεται αυτές τις μέρες σχετικά με το θέμα της ονομασίας της FYROM. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χώρα αυτή αυτοπροσδιορίζεται ως Μακεδονία, η Ελλάδα αντιδρά με την ανιστόρητη οικειοποίηση του ονόματος Μακεδονία σε συνδυασμό με τον Συνταγματικό αλυτρωτισμό τους και η διεθνής κοινότητα ζητά πιεστικά λύση, θα ήθελα να κάνω την εξής πρόταση.

Αυτή στηρίζεται στη δυνατότητα της ελληνικής γλώσσας να ευρίσκει όρους για κάθε περίπτωση. Οι Αμερικάνοι λένε ρωτήστε τους Έλληνες πώς πρέπει να ονομάσουμε αυτή την περίπτωση και θα βρουν την κατάλληλη λέξη. Εξ ου και η χρησιμοποίηση ελληνικών λέξεων σχεδόν για όλους τους επιστημονικούς όρους.

Τα δεδομένα από τη μεριά της FYROM είναι: α). Η επιθυμία της γειτονικής χώρας να αυτοπροσδιορίζεται ως Μακεδονία και οι πολίτες της Μακεδόνες, β). Η αναγνώριση του ονόματος αυτού από πολλά κράτη τα τελευταία 25 χρόνια , γ). Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού ενός λαού, δ). Η επί χρόνια σκοπιανή προπαγάνδα κ.α. Από την άλλη μεριά της Ελλάδας τα δεδομένα είναι: α). Ο ανιστόρητος αυτοπροσδιορισμός της FYROM, β). Ο Συνταγματικός αλυτρωτισμός της FYROM γ). Η εθνολογική τους προέλευση που δεν ταυτίζεται με τους Έλληνες Μακεδόνες, δ). Η γλώσσα της FYROM με την Κυριλλική αλφάβητο που παραπέμπει σε σλαβικό λαό κ.α.

Για μας τους Έλληνες, υπό την προϋπόθεση αλλαγής του Συνταγματικού αλυτρωτισμού της FYROM, η βούληση των γειτόνων μας να ονομάζονται Μακεδόνες, δηλαδή Έλληνες είναι κολακευτικό. Όπως δε μας πειράζει οι «Καλλάς» να θεωρούνται απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, γιατί μας ενοχλεί οποιαδήποτε κοινότητα ή λαός να θέλει να αναδείξει μια ιδιαίτερη συγγενική σχέση μαζί μας. Από την άποψη αυτή δεν θα ήταν άσχημο να υπάρχει ένα ελληνίζων κράτος στα βόρεια σύνορά μας.

Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, επιχειρούμε να δώσουμε λύση, αξιοποιώντας τη διαμορφωθείσα κατάσταση, αποδίδοντας τα ίσα, δηλαδή και να ικανοποιείται η βούληση των γειτόνων μας και η ονομασία τους να στηρίζεται στα ιστορικά και πραγματικά γεγονότα. Την απάντηση μας την δίνει η πλούσια ελληνική γλώσσα.

Έτσι όταν κάποιοι συμπεριφέρονται, επιθυμούν ή ευρίσκονται στην περιφέρεια κάποιων γεγονότων, τους αποδίδεται ό όρος με την κατάληξη -ίζοντες . Τέτοια παραδείγματα έχουμε τους «Ιουδαϊζοντες» Χριστιανούς των Αποστολικών χρόνων που ήθελαν να έχουν σχέση με ιουδαϊκή θρησκεία, τους «Μηδίζοντες» Έλληνες που ανέπτυξαν φιλική σχέση με τους Πέρσες, τους «φασίζοντες» που συμπεριφέρονται σαν φασίστες κ.α.

Μετά από αυτά ο όρος «Μακεδονίζοντες» ταιριάζει σε ένα πληθυσμό, που ενώ δεν είναι, ευρίσκεται στην περιφέρεια και ως εκ τούτου θέλει να ονομάζονται Μακεδόνες. Όσον αφορά την ονομασία του κράτους πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος όρος που να κινείται στο ίδιο πνεύμα. Έτσι θα μπορούσε να είναι ο όρος «Μακεδονιζία». Οι όροι αυτοί στην λατινική θα ήταν Makedonizontes και Makedonizia, και στα Σέρβικα Κυριλλικά Македонизонтес και Македонизиа.»