Ο 43χρονος Κώστας Αλεβιζόπουλος, ζει στο χωριό Πρόδρομος από τον Οκτώβριο του 2015, οπότε άφησε την δουλειά του σχεδιαστή στην Αθήνα, για να ασχοληθεί με την καλλιέργεια ελιάς. Τότε, ξεκίνησε δειλά - δειλά, χωρίς κάποιο σημαντικό κεφάλαιο και χωρίς να προέρχεται από αγροτική οικογένεια. Σήμερα έχει καταφέρει να ασχολείται αποκλειστικά με αυτό.

Ο ίδιος μας διαβεβαιώνει πως συνειδητά επέλεξε αυτόν τον δρόμο, με αφορμή την οικονομική κρίση του 2010, που επηρέασε τον κλάδο του αλλά και με τους πιεστικούς ρυθμούς της πρωτεύουσας. Αποφάσισε λοιπόν να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του. «Έχω σπουδάσει στο ΤΕΙ Αθήνας, στο Τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών. Εργαζόμουν πάνω στο αντικείμενο, αλλά ήθελα να φύγω από την Αθήνα. Για να είμαι ειλικρινής, υπήρχε σαν σκέψη στο μυαλό αυτό το σενάριο καιρό πριν, καθώς δεν μου άρεσε ούτε η ζωή στην πρωτεύουσα, ούτε η δουλειά μου».

Όταν επέστρεψε λοιπόν στον Πρόδρομο, στο πατρικό του, ομολογεί πως η ιδέα της ελαιοκαλλιέργειας ήταν η καλύτερη επιλογή, καθώς όπως λέει «είδα προοπτικές στην παραγωγή ελαιόλαδου. Παρατήρησα επίσης, ότι πάντα υπήρχε κενό στον χώρο, καθώς οι νέοι Έλληνες δεν ασχολούνται πολύ με τον κλάδο».

Τον έχει κερδίσει ο πρωτογενής τομέας, όπως μας λέει, καθώς μπορεί να είναι δεσμευτικό το να βρίσκεται στο χωράφι αρκετές μέρες τον χρόνο, παρόλα αυτά «το να δουλεύεις στη φύση είναι ένα προνόμιο. Είναι κάτι που με ευχαριστεί πολύ» λέει. Επίσης, επισημαίνει πως με αυτό τον τρόπο, είναι το αφεντικό του εαυτού του, αφού ρυθμίζει τα ωράρια μόνος του.

Όσον, αφορά στον ρόλο του κράτος, ο κ. Αλεβιζόπουλος θεωρεί πως «ούτε βοηθά, αλλά ούτε βάζει και εμπόδια. Είναι μια ενδιάμεση κατάσταση». Κάθε νέα αρχή, εξαρτάται από την προσωπικότητα και τη θέληση του κάθε ατόμου που επιθυμεί να προσπαθήσει. «Σίγουρα όμως, θα μπορούσε να βοηθήσει το κράτος και με κάποια χρηματοδοτικά εργαλεία, ή με κάποια δάνεια χαμηλότοκα και να στηρίξει τον αγρότη» λέει και συμπληρώνει πως «είναι όλο και πιο δύσκολη η μονοκαλλιέργεια, αφού πέρα από την κλιματική αλλαγή, είναι τα καύσιμα και οι πρώτες ύλες, που τις τελευταίες 15 μέρες, κάνουν την κατάσταση ακόμα δυσκολότερη».

Στα μελλοντικά του σχέδια περιλαμβάνεται η αποκλειστική βιολογική καλλιέργεια. Ήδη έχει ξεκινήσει τα τελευταία δύο χρόνια αλλά στην επόμενη καλλιεργητική περίοδο περιμένει και την πιστοποίηση, «ώστε ό,τι παράγω, να είναι μόνο βιολογικό», επισημαίνει.

«Έχει προηγηθεί πολύ κόπος για να προετοιμάσεις αυτήν την συνθήκη, αλλά αφού το καταφέρω, επόμενος στόχος είναι να τυποποιήσω και να πουλήσω το προϊόν μου» συμπληρώνει.

Σκοπός του είναι λοιπόν να είναι βιώσιμη η δουλειά του, σε ένα περιβάλλον με ανασφάλεια λόγω της κλιματικής αλλαγής, η οποία έχει επηρεάσει την παραγωγή αισθητά. Οι μειωμένες παραγωγές φέρνουν λίγα έσοδα με συνέπειες και στις επόμενες καλλιέργειες, λέει κλείνοντας.

Κ. Χ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο και άλλα παρόμοια στο περιοδικό Εύφορη γη #18. Γίνετε συνδρομητής εδώ

Προσοχή!!! Η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο εφόσον αναφέρεται στην καταχώρηση ως πηγή η eforigi.gr με ενεργό σύνδεσμο.