Μεταξύ των ελάχιστων παραγωγών που επιμένουν να σπέρνουν την γη, είναι και οι δύο τελευταίοι παραγωγοί ρυζιού, που παλεύουν με πατέντες για να φτάσει μέχρι το χτήμα τους, το νεράκι που υπάρχει στο δίκτυο του ΓΟΕΒ. Και το ρύζι είναι μια καλλιέργεια που χρειάζεται πολύ νερό… Ούτε κηπευτικά, ούτε τριφύλλια δεν καλλιεργούν πια στον κάμπο, ο οποίος θα είχε πολλά να δώσει στους ανθρώπους της γης και την τοπική οικονομία, αν υπήρχε νερό… Για την ορυζοκαλλιέργεια στη Μεσσηνία, μίλησαν στην «Εύφορη Γη» οι δύο και μοναδικοί πια καλλιεργητές, στον κάμπο της Σπερχογείας. Ο Παναγιώτης Περρωτής μιλά για τα λάθη της πολιτικής ηγεσίας, που άφησε το έργο του αναδασμού να διαλυθεί.. Οι όποιες μικροπαρεμβάσεις στα κεντρικά κανάλια, δεν είναι αρκετές , αφού χρειάζονται ανακατασκευή, πράγμα για το οποίο έχει δεσμευθεί ο περιφερειάρχης Παν. Νίκας. «Όσο αντέξουμε», παρατηρεί ο Γιώργος Μιχαλόπουλος, ο άλλος παραγωγός ρυζιού, ο οποίος επισημαίνει ότι το νερό είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχίσουν.
Ο ίδιος διπλασίασε φέτος τα στρέμματα που καλλιεργεί, βλέποντας πως κάτι κινείται με την αποκατάσταση του αρδευτικού. Αντίστοιχα διπλασίασε την καλλιέργεια και ο κ. Περρωτής, αλλά σε καμιά περίπτωση τα 250 – 300 στρέμματα δεν φτάνουν τα 1.000 και πάνω που καλλιεργούσαν με ρύζι πριν μερικά χρόνια. Ο Βασίλης Κοτσιλιέρης, σταμάτησε να καλλιεργεί ρύζι γιατί δεν βλέπει καμία προοπτική, λόγω της άρδευσης. Ο Αλέξανδρος Περρωτής, ως γεωπόνος και γνώστης του αντικειμένου, θέλει να συνεχίσει τη συγκεκριμένη καλλιέργεια, καθώς και την παράδοση της οικογένειάς του. Τονίζει όμως ότι είναι σημαντικό να γίνουν όσα πρέπει για να μην νεκρωθεί ο κάμπος, καθώς με ένα σωστό αρδευτικό αυτός ο κάμπος μπορεί να ζήσει πολλές οικογένειες. Ο Χρήστος Περρωτής, ακόμα ένας νέος που δεν φοβάται τη δουλειά και το χωράφι, πιστεύει ότι περισσότεροι νέοι θα ασχοληθούν με την αγροτική παραγωγή, αν ο κάμπος αποκτήσει και πάλι νερό.
