Η πρώτη προτεινόμενη εφαρμογή στο φύλλωμα στον ελαιώνα τοποθετείται τον χειμώνα, κατά την διαφοροποίηση των οφθαλμών, από το τέλος Ιανουαρίου έως το πρώτο 15ήμερο του Μαρτίου. Γίνεται συνήθως με την χρήση διαφόρων σκευασμάτων βιοδιεγερτών (αμινοξέα, φύκια) ή αζωτούχων σκευασμάτων και στοχεύει στην μεγιστοποίηση του αριθμού των ανθοφόρων οφθαλμών.

Επόμενη διαφυλλική εφαρμογή γίνεται μετά το φούσκωμα των οφθαλμών και πριν την έναρξη της άνθησης, κατά το «κρόκιασμα» των ανθέων δηλαδή, με τη χρήση και πάλι βιοδιεγερτών, σε συνδυασμό με φωσφοροκάλι, ψευδάργυρο, βόριο και μολυβδαίνιο ή αζωτούχων σκευασμάτων ή  ορμονικών σκευασμάτων. Πλέον το ζητούμενο είναι η μέγιστη δυνατή καρπόδεση και καρποσυγκράτηση.

Τρίτη και πολύ σημαντική εφαρμογή, ιδίως για το ποσοστό διαφοροποίησης των οφθαλμών της επόμενης χρονιάς, αλλά και για το μέγεθος, την ποιότητα του καρπού και το ποσοστό του ελαιολάδου της τρέχουσας περιόδου είναι αυτή που πραγματοποιείται διαφυλλικά κατά την έναρξη της πήξης του πυρήνα (κουκουτσιού) και χρονικά τοποθετείται από τα μέσα Ιουνίου έως τα μέσα Ιουλίου, ανάλογα με την περιοχή και την ποικιλία. Εφαρμόζουμε διαφυλλικά σκευάσματα βιοδιεγερτών για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Με τις τρεις παραπάνω πολύ βασικές διαφυλλικές εφαρμογές, εφαρμοζόμενες κάθε χρόνο, εξασφαλίζουμε -εκτός των ευεργετικών αποτελεσμάτων που προαναφέραμε- και μεγαλύτερη αντοχή σε προσβολές από παθογόνα, καθώς και μείωση της έντασης του φαινομένου της παρενιαυτοφορίας της ελιάς.

Προαιρετικά προτείνουμε και την διαφυλλική εφαρμογή σκευασμάτων  βιοδιεγερτών, συνδυασμένων με σκευάσματα καλίου, για να πετύχουμε ιδανικά αποτελέσματα σε μέγεθος, ποιότητα καρπού και ποσότητα ελαιολάδου. Και αν η συγκομιδή έχει ολοκληρωθεί έως τον Δεκέμβριο, προτείνουμε την μετασυλλεκτική εφαρμογή  βιοδιεγερτών, για ενδυνάμωση των δέντρων, μετά την επίπονη διαδικασία της συγκομιδής.

Διαβάστε το άρθρο στο 12ο τεύχος Εύφορη Γη